της Λώρης Κέζα tovima.gr

Αληθινό περιστατικό: σε ιδιωτικό σχολείο με βαρύγδουπο όνομα (και βαρύγδουπα επώνυμα μαθητών) ένα κορίτσι καθυστέρησε να μπει στο μάθημα, περίπου ένα εικοσάλεπτο. Ο καθηγητής έκανε παρατήρηση: δεν είναι δυνατόν να προσέρχεται στη μέση του μαθήματος και να διακόπτει - χωρίς να ζητήσει καν συγγνώμη Την επόμενη ημέρα η μαθήτρια κλήθηκε στο γραφείο του διευθυντή, μαζί με τον καθηγητή > .

Παρόντος του κηδεμόνος ζητήθηκαν εξηγήσεις: ο εκπρόσωπος του σχολείου έκανε παρατήρηση στον καθηγητή, μπροστά στο παιδί. Αυτό το περιστατικό εξηγεί πολλά. Οχι για τον γονιό, όχι για το σχολείο. Εξηγεί πολλά για τη συμπεριφορά και το ήθος του πολίτη στον οποίο θα ενηλικιωθεί η μαθήτρια.

Κλειδί στην ερμηνεία του περιστατικού είναι ότι κάποιοι νιώθουν πελάτες στα σχολεία τα οποία πληρώνουν. Πελάτες κομμωτηρίου (όπου θα καλλωπιστούν κοινωνικά), πελάτες σούπερ μάρκετ (όπου θα αγοράσουν υλικά βιογραφικού) συχνά δε πελάτες οίκου ανοχής (όπου θα συνευρεθούν και θα δείρουν). Οι καθηγητές των ιδιωτικών σχολείων είχαν ομολογουμένως πολλά προνόμια, είχαν όμως να αντιμετωπίσουν και αυτή τη νοοτροπία, που σε μεγάλο ή ελάχιστο βαθμό θεωρεί την εκπαίδευση εμπόρευμα. Πλέον, με πρόσφατη εγκύκλιο του υπουργείου Παιδείας, οι καθηγητές αυτοί θα υπάγονται στο υπουργείο Εμπορίου και το υπουργείο Εργασίας.

Το υπουργείο Ανάπτυξης ανέκαθεν ανακατευόταν στα ζητήματα των διδάκτρων, σε μια προσπάθεια να μην εκτινάσσονται οι τιμές ανεξέλεγκτα. Ρυθμίσεις αφορούσαν τη σταθεροποίηση των τιμών ώστε οι γονείς να μπορούν να προγραμματίσουν σε βάθος χρόνου - στο παρελθόν υπήρξαν απόπειρες αύξησης ακόμη και 50% από χρονιά σε χρονιά. Μέσα σε αυτό το κλίμα, οικονομικής συναλλαγής και παζαριού, οι συνδικαλιστές είχαν πετύχει την υπαγωγή σε ένα καθεστώς προστασίας, μια εξομοίωση δικαιωμάτων δημοσίων και ιδιωτικών λειτουργών. Βεβαίως οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί ήταν υποχρεωμένοι να εργάζονται πλέον του ωραρίου, απογεύματα και σαββατοκύριακα ώστε να στηρίζουν καινοτομίες και δράσεις του σχολείου (οι καθηγητές του δημοσίου αυτό το κάνουν εθελοντικά και όχι αναγκαστικά).

Οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί θα αντιμετωπίζονται εφεξής όπως όλοι οι ιδιωτικοί υπάλληλοι. Το επιτάσσει το μνημόνιο. Τα ιδιωτικά σχολεία είναι επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι θα μεταβούν στη νέα εποχή. Σε αυτό το πλαίσιο, της ισοπέδωσης, θα μπορούσε να εξεταστεί η πιθανότητα εργολαβιών εκπαίδευσης. Να επιτραπεί η σύσταση «διδακτικών συνεργείων» απαρτισμένα από δασκάλους που θα περιφέρονται από σχολείο σε σχολείο, με αμοιβές κάτω από τις επιτρεπόμενες, ανασφάλιστοι. Το μοντέλο υπάρχει στην ελληνική κοινωνία και εφαρμόζεται επιτυχώς στον τομέα της καθαριότητας. Αλλωστε το μόνο που προσώρας δεν έχει συζητηθεί είναι αν οι ιδιωτικοί καθηγητές στο νέο καθεστώς θα επιφορτιστούν με καθήκοντα σφουγγαρίστρας.