Οι ιδιοκτήτες φροντιστές διαθέτουν κάποια ιδιαίτερα ανακλαστικά σε σχέση με άλλους ελεύθερους επαγγελματίες – επιχειρηματίες:
Επιμέλεια Konstantinos Papagiannoulis
1. Το πλέον αγχωτικό ρήμα είναι το ρήμα διακόπτω σε όλα τα πρόσωπα και χρόνους: Διακόπτω, διέκοψα, θα διακόψω, έχω διακόψει, κ.λ.π. Αν το ακούσει από έναν τυχαίο περαστικό στο δρόμο, τον πιάνει σύγκρυο και μετά δυσκολίας συνέρχεται, καθότι θυμάται μαθητές που διέκοψαν και τον οδήγησαν σε δραματικά βράδια με τσίπουρα, ουίσκι, κ.α. Συνώνυμο ρήμα με ανάλογες συγκινήσεις είναι το ‘’σταματώ’’ και οι αρνητικοί τύποι ρημάτων, όπως ‘’δεν θα συνεχίσω μαθηματικά, δεν θα έρχομαι πλέον κ.λ.π. Ιστορίες από τη χώρα των φροντιστών, αναφέρουν μεγαλοφροντιστές, οι οποίοι οδύρονταν για την απώλεια ενός μαθητή ενώ είχαν άλλους 499!
2.Το πλέον εξαρτημένο ανακλαστικό, είναι η θέα των χεριών των μαθητών που μπαίνουν στη γραμματεία ή στο γραφείο διεύθυνσης. Ένας φροντιστής – ιδιοκτήτης δεν μπορεί να συγκρατήσει το βλέμμα του από τις παλάμες του μαθητή ψάχνοντας για το καρτελάκι πληρωμών, ελπίζοντας ότι ο μαθητής φέρνει τα δίδακτρα του μήνα. Αντίστοιχα, ο ιδιοκτήτης φροντιστής χαίρεται ιδιαίτερα, όταν βλέπει γονέα να έρχεται στο γραφείο, γιατί αυτό κατά πάσα πιθανότητα σημαίνει πληρωμή.
3.Ο φροντιστής είναι εξοικειωμένος με τις κοτσάνες των μαθητών. Διαθέτει ψυχραιμία, για να μην εκθέσει κάποιο μαθητή στους συμμαθητές, του ακόμη κι όταν ακούει μεγαλοκοτσάνα ολκής!
Πριν από πολλά χρόνια, όταν δίδασκα τις συνδεσμολογίες συσκευών στα ηλεκτρικά κυκλώματα και είχα αναπτύξει τη διαφορά σύνδεσης σε σειρά με την παράλληλη σύνδεση, ένας μαθητής με ρώτησε: Κύριε, τα έπιπλα στο σπίτι μας πως είναι συνδεδεμένα; Εγώ λόγω φροντιστηριακής πείρας δεν πλάνταξα στα γέλια, αλλά ψύχραιμα του απάντησα ότι οι καναπέδες δεν συνδέονται ηλεκτρικά! Το ίδιο έκανα για να μην πνιγώ από το γέλιο, όταν μία μαθήτρια κάποτε ήρθε στο γραφείο να μου ανακοινώσει, ότι μετά τις πανελλήνιες δεν θα συνεχίσει φροντιστήριο!
4.Οι πιο καταθλιπτικές ημέρες είναι στο τέλος του μήνα. Πρέπει να καταβληθούν μισθοδοσίες και ξύνονται οι πάτοι των ταμείων. Η κατάσταση επιδεινώνεται με την άφιξη λογαριασμών στο γραμματοκιβώτιο. Ο κάθιδρος φροντιστής, ελέγχει τους λογαριασμούς με μισοκλεισμένα τα μάτια και καλυμμένο το ένα με την παλάμη του. Ανοίγει μία χαραμάδα ανάμεσα στα δάκτυλα και πρώτα κοιτάζει αν υπάρχει στρογγυλή σφραγίδα του κράτους. Αν δεν υπάρχει, παίρνει μιαν ανάσα και προχωράει στη επόμενη επιστολή.
5.Ο ιδιοκτήτης φροντιστής είναι αδύνατο να ενημερώνει την επιθεώρηση εργασίας και το σύστημα ‘’Εργάνη’’ κάθε φορά που γίνεται μετακύλιση μιας ώρας γιατί το παιδί το πονούσε το νύχι του.
Έτσι, μόνιμα υπάρχει το άγχος, ότι θα πλακώσουν από το ΙΚΑ και την επιθεώρηση εργασίας. Τότε, κάθε ζητιάνος, κάθε σύλλογος άνω ορεινής Κουτσομαγούλας, κάθε άνεργος φιλόλογος που χτυπά την πόρτα εκλαμβάνεται ως ελεγκτής του ΙΚΑ. Αν ήξερε ο κάθε ξένος εισερχόμενος πόσα χρόνια ζωής κόβει από το φροντιστή, θα έπαιρνε περισσότερα για να μην έρθει.
Αυτά τα ανακλαστικά και άλλα είναι που συντομεύουν το νήμα ζωής των φροντιστών. Εκφραστείτε ελεύθερα στα σχόλια, είναι αγχολυτικό για το επικίνδυνο είδος ζωής που κάνουμε!
