Άρθρο του χημικού Βαγγέλη Ντάλη

Neets: (young people Νot in Εmployment, Εducation and Τraining).

Έτσι αποκαλείται στην Ευρώπη, από το 2008, το φαινόμενο που στέλνει όλο και μεγαλύτερες μάζες νέων στο κοινωνικό περιθώριο. Στην Ελλάδα, υπολογίστηκε ότι το 11,7% των νέων ηλικίας μεταξύ 16 και 24 ετών δεν είχε καμία πρόσβαση στην εκπαίδευση, στη δουλειά ή την κατάρτιση το έτος 2008. Όμως δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Το ποσοστό αυτό ήταν 12,1% στη Βρετανία, 13,6% στην Ιρλανδία, 10,3% στη Γαλλία και 16,6% στην Ιταλία.

Είναι αποτέλεσμα της φτώχειας και της ανεργίας που μαστίζει μεγάλα τμήματα πληθυσμού στην Ευρώπη, πολλά χρόνια τώρα. Είναι παιδιά οικογενειών που ζουν μόνο με κοινωνικά επιδόματα και εγκαταλείπουν πρόωρα το σχολείο. Είναι παιδιά τα οποία δεν έχουν πρόσβαση σε καμία κατάρτιση. Είναι παιδιά που ζουν χωρίς να έχουν καταφέρει ποτέ να δουλέψουν.

Σε κοινωνίες που η ανεργία καλπάζει, τα παιδιά που εγκαταλείπουν το σχολείο βρίσκουν όλες τις πόρτες κλειστές. Δεν προλαβαίνουν να ενταχτούν, μπαίνουν κατευθείαν στο κοινωνικό περιθώριο. Στην Αγγλία υπάρχουν ολόκληρες συνοικίες σε μεγαλουπόλεις, στις οποίες η λέξη εκπαίδευση και δουλειά δεν υπάρχουν.

Σε συνδυασμό με τη μεγάλη αύξηση των διδάκτρων που έγινε πρόσφατα, όλο και περισσότεροι νέοι εγκαταλείπουν την ιδέα για σπουδές και ταυτόχρονα την ελπίδα για αξιοπρεπή εργασία. Στη Γερμανία έχει γίνει καθεστώς για τους νέους η μερική απασχόληση. Τετράωρη, συνήθως 2 φορές την εβδομάδα.

Στο Παρίσι, είχαμε δυο φορές, τα τελευταία χρόνια, εκτεταμένες αναταραχές όχι μόνο στα προάστια-γκέτο αλλά και σε μικροαστικές συνοικίες με πρωταγωνιστές νέους απελπισμένους ανθρώπους που έκαιγαν και κατάστρεφαν στα τυφλά.

Στην Ελλάδα, σε όποιο γήπεδο κι αν πάει κάποιος θα συναντήσει ομάδες τέτοιων παιδιών. Δεν είναι «χούλιγκαν» των γηπέδων. Είναι νέοι άνθρωποι, κοινωνικά αποκλεισμένοι, που βλέπουν το μέλλον τους μόνο μέσα από την οργάνωση σε συνδέσμους- συμμορίες.

Συμμορίες παιδιών, ακόμα και 12 ή 14 ετών! Προβατικές συμπεριφορές που δύσκολα γίνονται πιστευτές από την κοινωνία των «εφησυχασμένων». Ο μέσος όρος ηλικίας όσων συλλαμβάνονται για διακίνηση ναρκωτικών όλο και μειώνεται. Μαχαιρώματα πέριξ νυχτερινών σχολείων ή ΕΠΑΛ όλο και αυξάνονται. Ραντεβού θανάτου μεταξύ οπαδών ομάδων πιο πυκνά, χωρίς κανένα αθλητικό περιεχόμενο που ίσως θα τις δικαιολογούσε / απλά συμμορίες και ξεκαθαρίσματα μεταξύ τους.

Γι’ αυτό και το επόμενο ανατριχιαστικό στοιχείο από την πανευρωπαϊκή ερεύνα που έγινε: Σύμφωνα με μελέτη του 2009 εμφανίζεται συσχέτιση ανάμεσα στους neets και την πρόωρη θνησιμότητα, αφού

διαφαίνεται ότι 15% των neets πεθαίνει σε διάστημα 10 ετών. Απίστευτο ε;

Δεν έχουμε στοιχεία για την τελευταία διετία, της κρίσης και του μνημονίου στη χώρα μας. Τα περιστατικά μαθητών δημοτικού στα οποία παρατηρηθήκαν κρούσματα υποσιτισμού και λιποθυμίες, μας προϊδεάζουν όμως για το τι θα ζήσουμε.

Το σχολείο είναι βασικός πυλώνας της κοινωνίας. Είναι ο χώρος ένταξης των παιδιών στην κοινωνία και γι’ αυτό θεωρείται δημόσιο αγαθό και υποχρέωση του κράτους να εξασφαλίζει σε όλα τα παιδιά τη στοιχειώδη εκπαίδευση. Εάν αυτό αφεθεί στην οικονομική ευχέρεια κάθε οικογένειας, εάν πάμε στα σχολεία των δήμων και των χορηγών, τότε πολλά σχολεία σε υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας και ακριτικές περιοχές θα κλείσουν.

Οι γονείς που δεν θα μπορούν να αγοράζουν τα βιβλία των παιδιών τους ή δεν θα μπορούν να τα μετακινούν καθημερινά στο συγχωνευμένο – απομακρυσμένο σχολείο ή δεν θα μπορούν να συμμετέχουν απλά στα έξοδα λειτουργίας των σχολείων τα οποία διαφαίνεται ότι σύντομα θα κληθούν να αναλάβουν, απλά θα διακόψουν το σχολείο. Και τα παιδιά τους, χωρίς τη στοιχειώδη μόρφωση ή μια ξένη γλώσσα δεν θα μπορέσουν καν να φύγουν ως μετανάστες. Τουλάχιστον οι πτυχιούχοι έχουν και αυτή τη δυνατότητα…

Οι neets λοιπόν είναι εδώ! Οι πρωτόγνωρες συνθήκες κρίσης στη χώρα μας θα κάνουν το φαινόμενο να φουντώσει. Από τη μια, όλο και περισσότεροι νέοι αποκλεισμένοι κοινωνικά. Από τη άλλη, η ζήτηση για τα ακριβά σχολεία των Βορείων Προαστίων παραμένει αμείωτη. Την κρίση δεν την βιώνουν όλοι εξίσου… Οι κοινωνικές ανισότητες εντείνονται. Οι παρίες και οι «βολεμένοι». Οι τυφλές αντιδράσεις εναντίον πολιτικών δεν θα έχουν στόχο πλέον μόνο αυτούς…

Οι παλιότεροι λέγαν: «όπου κλείνει ένα σχολείο, ανοίγει μια φυλακή». Μήπως να το αναπροσαρμόζαμε; «Όπου κλείνει ένα σχολείο, ανοίγει ένα κοινωνικό γκέτο»; Aπρόβλεπτης κοινωνικής συμπεριφοράς…

Ντάλης Βαγγέλης, φροντιστής

.infokids.gr